Ερευνητική Εργασία. Προβλήματα Ε.Α.Κ

[Ιωάννης Λυμπέρης]

Καταρχήν σας προτρέπω να διαβάσετε ένα άρθρο μου σε αυτό το φόρουμ, σχετικό με τέσσερα μεγάλα προβλήματα του Ε.Α.Κ προς επίλυση. http://www.ecivil.gr/t435-topic
Μετά θέλω να σας κάνω και μερικές πρόσθετες ερωτήσεις, και αν θέλετε απαντάτε.
1) ( Τα προεντεταμενα στοιχεια δεν εχουν πλαστιμοτητα, αρα δεν μπορουν να απορροφησουν ενεργεια, αρα σπανε ψαθυρα,αρα -->κατάρρευση. )
Τα υποστυλώματα του ισογείου μιας πολυώροφης κατασκευής στην πραγματικότητα είναι προεντεταμένα διότι δέχονται πολλά φορτία, και από την άλλη υπάρχει η αντίδραση του εδάφους.
Οπότε αν υποθέσουμε ότι τουλάχιστον το ισόγειο είναι άκαμπτο και οι πάνω όροφοι έχουν ελαστικότητα, αμέσως αμέσως και μόνο από αυτόν τον λόγο έχουμε την δημιουργία μηχανισμού ορόφου, και από την άλλη τα υποστυλώματα του ισογείου δεν έχουν ουδεμία πλαστιμότητα.
Ερώτηση. α)
Αν σπάσουν τα υποστυλώματα του ισογείου διότι δεν είναι πλάστιμα ποιος κρατάει τους πλάστιμους πάνω ορόφους?
Τι κάνετε για αυτό το πρόβλημα?
Ερώτηση β) 
Αν το στοιχείο του υποστυλώματος του ισογείου είναι άκαμπτο και η συμβαλλόμενη δοκός του κόμβου είναι ελαστική αυτό δεν μετριάζει στο ήμισυ την αποθήκευση ενέργειας και βοηθάει την δοκό να περάσει σε ανελαστική συμπεριφορά γρηγορότερα από ότι οι άλλοι δοκοί των πάνω ορόφων, διότι στους πάνω ορόφους έχουμε την αποθήκευση σεισμικής ενέργειας και από τα δύο στοιχεία του κόμβου?
Τι κάνετε για αυτό το πρόβλημα?
Ερώτηση γ) Πως σταματάτε τον αναφερθέντα μηχανισμό ορόφου σύμφωνα με τον ΕΑΚ?

Όλα αυτά τα προβλήματα που ανέφερα στο φόρουμ που σας προτρέπω να διαβάσετε, και αυτά που αναφέρω σε αυτήν την ανάρτηση, για να λυθούν μία λύση υπάρχει μόνο. Να χρησιμοποιήσουμε ένα σύστημα το οποίο να έχει την δυνατότητα να ελέγχει τα παραμορφωσιακά μεγέθει των κατασκευών ώστε οι κατασκευές να ταλαντώνονται πάντα μέσα στην ελαστική ζώνη μετατόπισης και να μην περνούν ποτέ σε ανελαστικές καταστάσεις.
Αυτά που σας λέω είναι ερευνητική εργασία δική μου, και μία τέτοια εργασία δεν είναι διαφημιστικό προιόν. Είναι εφαρμοσμένη έρευνα, για την οποία ούτε καν πληρώνομαι.
Σας υπενθυμίζω και μία προηγούμενη ανάρτηση για να σας εξηγήσω τον λόγο που γράφω εδώ μέσα.

Το τι θέλω το λέω πάρα κάτω.
( Η ιστορία της επιστήμης δεν είναι μια συνεχής και γραμμική διαδικασία συσσώρευσης νέων γνώσεων, αλλά αντίθετα σημαδεύεται από σοβαρές ασυνέχειες, τομές και άλματα, που καθιερώθηκαν να λέγονται επιστημονικές επαναστάσεις. Κάθε εποχή έχει τις δικές της επιστημονικές αλήθειες και αυτές εκφράζονται συνολικά με τη λέξη παράδειγμဝ. Κάθε ιστορική περίοδος λοιπόν έχει το δικό της παράδειγμဝ, τις δικές της επιστημονικές θεωρίες. Ακόμα και αν πάψουν να ισχύουν στο μέλλον, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν αληθινές, αφού, όταν αυτές διατυπώθηκαν, μπορούσαν να απαντήσουν στα ερωτήματα που έθεταν οι επιστήμονες της εποχής. Αρκεί όμως ένα αναπάντητο ερώτημα για να καταρριφθεί μια συγκεκριμένη θεωρία για χάρη κάποιας καινούριας. Η νέα θεωρία γίνεται, τότε, ανώτερη, γιατί μπορεί να απαντάει στο ερώτημα που δεν μπορούσε να απαντήσει η προηγούμενη, να εξηγεί μεγαλύτερο αριθμό φαινομένων και να διατυπώνει ακριβέστερες προβλέψεις.
Μια νέα θεωρία πατάει με το ένα πόδι στη συσσωρευμένη γνώση, αλλά με το άλλο δίνει μια κλωτσιά και αλλάζει ότι ίσχυε μέχρι κείνη τη στιγμή. Φαίνεται πως η επιστημονική πρόοδος (όπως κάθε πρόοδος εξάλλου) είναι περισσότερο το προϊόν μιας ρήξης με την παράδοση παρά η συνέχειά της.)